Ζαχαριάς Μπαρμπιτσιώτης

(Μπαρμπίτσα, Πάρνωνας 1760 – Μάνη 1805). Κλέφτης και αρματολός της Πελοποννήσου. Από τους προδρόμους του κινήματος της εθνικής ανεξαρτησίας, προσπάθησε να ενώσει τους αρματολούς όλης της Ελλάδας εναντίον των Τούρκων και τα κατορθώματά του πέρασαν στον χώρο του θρύλου και στο δημοτικό τραγούδι. Παιδί ακόμα, κατατάχθηκε σε αρματολικό σώμα για να εκδικηθεί τον φόνο του πατέρα και του αδελφού του, και 18 ετών συγκρότησε δική του ομάδα. Η φήμη του εδραιώθηκε στην κοινή συνείδηση με τη μάχη του Σάλεσι (1781). Οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν μαζί του. Αργότερα, ηγήθηκε των κλεφτών με υπαρχηγό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και συνένωσε γύρω του τους οπλαρχηγούς Αναγνωσταρά, Νικηταρά, Πετμεζά κ.ά. Με ορμητήριο τον πύργο του στον Σκουφομύτη οργάνωνε συχνές επιδρομές εναντίον των Τούρκων και των Ελλήνων συνεργατών τους. Στη συνέχεια, οι Τούρκοι τον διόρισαν μπασμπόγου και ζαμπίτη (αστυνομικό επόπτη) ολόκληρης της Πελοποννήσου. Με το νέο του αξίωμα, ο Ζ. ενίσχυε τους αρματολούς «όσο να μπορέσωμεν να σηκώσωμεν τον τόπον, την μικρολογίαν, να γλυτώσωμεν την πατρίδα». Τελικά, ο Ζ. δολοφονήθηκε από κάποιον κουμπάρο του, ο οποίος έστειλε το κεφάλι του στην Τρίπολη.